Stad Herentals richt een wijkgezondheidscentrum (WGC) op. Zo'n centrum krijgt per ingeschreven patiënt een bedrag van de mutualiteit en de patiënt hoeft uit eigen zak niets te betalen voor medische zorg in dat centrum.
Yoleen Van Camp (N-VA-Kamerlid en ondervoorzitter commissie Volksgezondheid) : 'Klinkt mooi maar in de praktijk kunnen mensen met een lager inkomen al voor één euro – en doorgaans zelfs gratis – naar de huisarts. Bovendien is er in bepaalde Kempense streken een huisartsentekort, maar niet in Herentals zelf.
N-VA Herentals is dan ook niet overtuigd dat een WGC in Herentals zinvol is en vindt het ongehoord dat de bestaande artsen zo minimaal bij de oprichting werden betrokken. "De ondoordachte manier waarop de stad het WGC wil oprichten, dreigt de Herentalsenaar met de kosten op te zadelen.", klinkt het.
Wijkgezondheidscentra zijn jaren geleden opgericht voor mensen met een lager inkomen. Bij de huisarts moesten patiënten zelf de kost eerst voorschieten (een 20-tal euro), om dan later met "het groene briefje" een deel (een 15-tal euro) terugbetaald te krijgen.
Het voorschot van 20 euro was, en is, voor mensen met een lager inkomen inderdaad een belangrijke barrière.
Daarom is met de N-VA in de regering een regeling ingevoerd zodat mensen met een lager inkomen niets meer moeten voorschieten en voor 1 euro naar de huisarts kunnen.
Veel huisartsen laten die euro ook vallen zodat de patiënt zelf niets betaalt.
"Een mooi staaltje sociaal beleid, dat onder 25 jaar socialistische regering nooit verwezenlijkt werd", vinden Kathleen Laverge (fractievoorzitter N-VA Herentals) en Yoleen Van Camp (N-VA-Kamerlid en ondervoorzitter commissie Volksgezondheid).
Wijkgezondheidscentra zijn dus niet meer nodig om mensen met een laag inkomen te bereiken maar blijven wel nuttig in grootsteden, zoals Antwerpen.
In dichtbevolkte, grootstedelijke context bereiken zo'n wijkgezondheidscentra een breed publiek – anders dan in Herentals. Patiënten zijn immers voor hun zorg gebonden aan het centrum. Laverge licht toe: "Concreet: iemand van Morkhoven of Noorderwijk die ziek wordt, zou de bus op moeten naar het centrum in Herentals, terwijl die even goedkoop en even goed verzorgd zou worden door de dichtstbijzijnde huisarts."
De wijkgezondheidscentra in Antwerpen zijn door hun groot aantal patiënten én doordacht plan ook zelfbedruipend. Ze werden opgestart door de bestaande huisartsen, in overleg met de huisartsenkring, en zonder enige subsidie.
Andere huisartsen, die even hard werken en dezelfde patiënten behandelen, krijgen zo'n subsidie immers ook niet, klinkt het daar. Uitgaven en kwaliteit van zorg worden er nauwkeurig bewaakt en er is een goede verstandhouding in die zorgomgeving.
'Stad Herentals is blind op een subsidie gesprongen'
"Stad Herentals is blind op een subsidie gesprongen die een oneerlijke concurrentie met de bestaande huisartsen creëert. Onder het mom van een huisartsentekort dat er in Herentals niet is. De huisartsen werden ook minimaal betrokken en dat vinden we onaanvaardbaar", stelt Laverge en ze vervolgt: "Stad Herentals stort zich zonder beleids- of financieel plan in het avontuur. Op onze vele vragen, naar concrete doelstelling, beoogde uitkomst, plan van aanpak, ... bleef de schepen elk antwoord schuldig."
Van Camp volgt het dossier in de Kamer en wijst op de gevaren: "Gent ging en gaat, net als stad Herentals, ook op deze ondoordachte manier te werk met aanzienlijke verliezen tot gevolg, waar de Gentenaar voor opdraait."
Concreet gaat het over een half miljoen opstartsubsidies en een bijkomende jaarlijkse impuls van €250 000 belastinggeld, bovenop wat de centra al krijgen van het RIZIV. Het RIZIV betaalt immers een forfait per patiënt, dat de zorgzwaarte in rekening neemt en dus toereikend is voor de nodige zorgen.
De Gentse sp.a-burgemeester, Termont, slaakte onlangs nog de noodkreet dat Vlaanderen (lees: de belastingbetaler!) de tekorten moest dragen. "Daarvoor willen wij de Herentalsenaar graag behoeden!", besluiten Laverge en Van Camp.
